DATÇA’NIN TARİHİ

Datça Yarımadası’ndaki tarihi buluntular M.Ö. 2000’li yıllara kadar uzanır. En eski bilinen yerleşimciler Karyalılardır. Dor dönemi, M.Ö. 700 civarında Trakya üzerinden güneye göç ettiklerinde ve Yukarı Yunanistan bölgesine yerleştiklerinde doruğuna ulaştı. Bugünkü Datça ilçe merkezinin 7,5 kilometre kuzeydoğusundaki Burgaz bölgesinde, günümüzdeki Datça kasabası kurulmuştur. Burgaz’daki yerleşim bu döneme kadar uzanır ve 1998’den bu yana Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ) tarafından Türkiye Kültür Bakanlığı adına Alman Araştırma Vakfı işbirliği ve Gerda Henkel Vakfı’nın desteği ile kazılmaktadır.

Prof. Dr. Numan Tuna’ya göre, bu yer altı dorik şehir devletlerinin Apollo adına yarışmalar düzenlediği yerdi. Kazananlar için ödüllerin yerleştirildiği Apollo Tapınağı da burada bulunmaktadır. Özellikle alt terasta bulunan arkeolojik buluntular, Emecik Sarı Liman’ın M.Ö. 6. yüzyılın sonlarına kadar önemli bir deniz ticareti merkezi olduğunu göstermektedir. Bulgular, Doğu Yunanistan yapımı olarak bilinen ancak şimdi Knidos üretimi olarak doğrulanan zengin bir kalker ve toprak figürler ve seramik örneklerinin yanı sıra Mısır, Fenike ve Etrüsk menşeli ithal mallar gibi zengin bir çeşitlilik sergilemektedir.

Apollon Tapınağı’ndaki kazılarda, M.Ö. 8-9. yüzyıllara tarihlenen votif hediyeler, adaklar, heykeller, boğa, şahin ve savaşçı figürleri bulunmuştur. Tapınak yakınında daha sonraki dönemlerde başka tapınaklar ve kiliselerin inşa edildiğine dair kanıtlar da vardır. Knidos, M.Ö. 546’da Lidya devletine ait Perslerin egemenliği altına girmesiyle dorik medeniyetin merkezi haline geldi. Yarımada önemli sayıda arkeolojik kalıntı içermekte olup önemli medeniyetlerin benimsenmesinde önemli rol oynamıştır. En bilineni antik kent Knidos’tur. Yarımada üzerindeki sonraki döneme ait 28 kilise harabesi de bölgenin mistik köklerini göstermektedir.

Kısacası, Datça başlangıçta Karyalıların, sonra da M.Ö. 7700’den sonra Dorlar’ın egemenliği altındaydı. Ekonomik nedenlerle M.Ö. 4. yüzyılda Knidos yarımada tepesine taşındı ve günümüzde görkemli kalıntılar görülebilir. Dorlar ve Romalılar yeni Knidos’ta birçok tapınak inşa ettiler. Geç Roma ve erken Bizans döneminde tapınaklar kiliselere dönüştü. Şehrin nüfusu 70.000’e ulaştı. Sonraki Bizans döneminde depremler ve korsan saldırılarıyla zayıflayan şehir terk edildi ve yarımada nüfusu binlerce kişiye düştü. 7. yüzyılda yarımada yerel beylik olan Menteşe Beyliği’ne katıldı. 15. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’na katıldı ve Datça adını aldı. Son Osmanlı Sultanlarının yönetimi sırasında Sultan Reşat adını “Reşadiye” olarak değiştirdi ve sonradan Cumhuriyet döneminde “Datça” adını aldı. 1947’de merkezi İskele Mahallesi’ndeki mevcut konumuna taşındı.

MAHALLE VE KÖYLER

Datça’nın merkezi üç mahalleden oluşur: Reşadiye, Eski Datça ve İskele. Reşadiye ve Eski Datça, iyi korunmuş tarihi yerleşimlerle karakterizedir. Dar sokaklar, badanalı taş evler ve badem ağaçlarıyla dolu hoş avlular, geçmişin yaşam tarzını yansıtır. Ünlü şair Can Yücel’in son yıllarını geçirdiği ev Eski Datça’dadır. Eski-Datça’da 1940 yılında bir okul olarak inşa edilen bir bina restore edilmiş ve el sanatları merkezine dönüştürülmüştür. Kadınlar, bu merkezde halı dokuyarak ailelerinin geçimine katkıda bulunurlar. Eski Datça’daki bazı taş evler şimdi bar, kafe ve küçük şirin pansiyonlar olarak hizmet vermektedir.

Reşadiye – Mehmet Ali Ağa Konağı

Tuhfezade ailesi tarafından inşa edilen ve “Koca Ev” olarak da bilinen Mehmet Ali Ağa Konağı olarak bilinen mülkenin Mehmet Ali Ağa’nın babası Mehmet Halil Ağa tarafından yaptırıldığına inanılmaktadır. Mehmet Halil Ağa’nın iki diğer çocuğu, Murat Halil Ağa ve Rabia vardı. Murat Halil Ağa’nın tek oğlu Akif Armağan çocuksuz olarak öldü. İlçe merkezinin gelişmesi, yarımada sahil tarafında yeni bir yerleşim olan İskele Mahallesi’nin gelişimine yol açtı. Oteller, pansiyonlar, restoranlar, kafeler ve dükkanlar bu bölgede yoğunlaşmıştır. İlçe hükümeti de bu mahallede bulunmaktadır ve insanlar Datca’dan bahsederken genellikle bu mahalleyi kastederler.

Şu anda mahallelere dönüştürülmüş olan eski köyler, karmaşık ve büyüleyici olarak tanımlanmaktadır. Temiz, bakımlı ve neşeli sakinlere ev sahipliği yaparlar. Köyler, ekonomiden eğitime kadar hayatın çeşitli yönlerinde aktif olarak kadınların katıldığı uygar ve hoşgörülü bir topluluğa sahiptir. Coğrafyanın babası Strabo, “Tanrı, sevgili kulunu Knidos’a (Datca) uzun ve başarılı bir yaşam için gönderir” dediğinde muhtemelen haklıydı. Bu ifade, bunu doğrulayan birçok kişiyle yapılan karşılaşmalarla desteklenmektedir. Köyleri keşfetmek için belirli turlar olmamasına rağmen, kiralık araba ile ziyaret edebilir, köy minibüslerini kullanabilir ve hatta bazıları arasında yürüyüş yapabilirsiniz. Şimdi Datca’nın merkezini bırakalım ve bazı köyleri keşfedelim.

Hızırsah, şehir merkezine en yakın köydür. Reşadiye ve Hızırsah arasında, 4. yüzyıldan bu yana faaliyette olduğuna inanılan seramik atölyeleri bulunmaktadır. Köyün tarihi camisi, Menteseoğulları Beyliği dönemine kadar uzanır ve daha sonra restore edilmiştir. Şehir merkezine 6 km uzaklıktadır. Hızırsah, Menteseoğulları’nın bir beyiydi. O, Menteseoğlu Orhan Bey’in oğluydu ve günümüz Aydın iline bağlı Çine ve çevresinin yöneticisi olarak tarihi kaynaklarda geçmektedir. Adı, Menteseoğulları Beyliği’nin bazı Ege adaları hükümdarlarıyla gümrük anlaşmalarını imzalayanlar arasında yer alır (Girit- Rodos). Bence, mezarı antik Çine’deki Ahmet Gazi Camisi yanındaki Eyvan Türbesi’nde bulunmaktadır. Kardeşi Menteseoğlu İbrahim Bey de oraya defnedilmiştir.

Menteşe Beyliği, Oğuz boylarından oluşan bir Türkmen prensliğidir. Bu prensliğin yöneticilerinin mezarları, Alevi-Bektaşi geleneği içinde “yatır” veya ziyaretgah olarak kabul edilir. Karaköy, Bodrum ve Datça arasında feribot seferlerinin düzenlendiği Kargı Limanı yolunda, Gökova Körfezi’ne bakan bir konumda bulunmaktadır. Prensliğe, şehir merkezinden 8 km uzaklıktadır. Kızlan, Datça- Marmaris yolundan kısa bir yol ayrımı ile ulaşılabilir. Yarımada üzerindeki en rüzgar alan yerleşim yerlerinden biri olan Kızlan, tarihi rüzgar değirmenlerine sahiptir. Şehir merkezinden 8 km uzaklıktadır. Datça-Marmaris yoluna yakın olan Emecik köyü, adını aynı isimli bir dağın eteğinde bulunmasından alır ve en yüksek noktası 704 metre yüksekliğindedir.

Apollon Tapınağı’nın bulunduğu antik yerleşim, köy sınırları içinde ve şehir merkezine yaklaşık 20 km uzaklıktadır. Mesudiye’ye Knidos’a doğru dağlık bölgeye giderken ilk sola dönülerek ulaşılabilir. Mesudiye’nin kıyıları Kızılbük, Hayıtbükü ve Ovabükü gibi popüler koylara ev sahipliği yapmaktadır. Mesudiye’nin verimli toprakları tarım için çok uygundur ve şehir merkezine 20 km uzaklıktadır.

Cumalı badem ve zeytin ağaçları ile çevrilidir ve çeşitli sebzeler yetiştirilmektedir. Cumalı, Datça’dan 28 km uzaklıktadır. Yakaköy, eski taş evlerin birer birer yeniden hayata döndürüldüğü bir köydür. Palamutbükü Plajı’na 5 km ve Datça’ya 25 km uzaklıktadır.

Sındı, savaş sırasında buraya sığınanlara borçlu olduğu adını taşır. Arazi, saklanmak için uygun bir yapıya sahiptir ve kaya mezarlarının ve mağaraların kalıntılarına sahiptir. Halı dokuma sanatı, hediye çantaları, torbalar ve poşetlerin üretimi, ilçe ofisi tarafından açılan bir kurs aracılığıyla geliştirilmiştir. Sındı, şehir merkezinden 22 km uzaklıktadır.

Knidos’a en yakın köy olan Yazıköy, Datça’daki diğer köyler gibi temiz ve bakımlı bir yerleşim yeridir. Knidos’a 8 km ve şehir merkezine 28 km uzaklıktadır.

DOĞA YÜRÜYÜŞLERİ

Hızırşah – Karain Mağarası – Alazeytin – Domuz Çukuru

Yolculuğunuza Hızırsah köyünde başlayın ve eski Knidos rotası olan kuzeybatıya doğru ilerleyen asfalt yolunu takip edin. Kartallar Vadisi’nde Örencik Deresi’ni takip ederek yolunuza devam edin ve ardından Karain Deresi’ne dönerek Karain Mağarası’na ulaşın. Alazeytin’e doğru güneye doğru ilerleyin ve sonunda Alazeytin’den Domuz Çukuru’na ulaşın. Yeşilin ve mavinin uyum içinde buluştuğu Domuz Çukuru manzarası etkileyicidir ve deniz mükemmel bir yüzme için sizi davet eder.

Datça – Kızlan – Gereme Koyu – Limanbaşı Burnu

Öğretmenler Lokali’nin doğusundan başlayın ve yolunuza devam edin. Burgaz yakınındaki Knidos’un ilk arkeolojik alanını geçtikten sonra sola dönün ve yolunuza devam edin. Rotanın boyunca yel değirmenleri bulabilirsiniz. Yolu takip ederek Kızlan köyü kavşağına ulaşana kadar devam edin. Kızlan köyünden kuzeydoğuya doğru yolunuza devam ederek Gereme Koyu’na ulaşın.

Kargı Koyu – Domuz Çukuru

Yolculuğunuza Kargı Koyu’nda başlayın ve güneybatıya doğru tepeye tırmanın. Akvaryum Koyu’nu geçtikten sonra eski su sarnıçlarına ulaşacaksınız. Domuz Çukuru’na doğru dönen patikayı takip edin; çam ağaçları ile çevrili koyun nefes kesen manzarası etkileyicidir. Koya sadece birkaç yüz metre kala, patikanın sağ tarafında, çam ve defne ağaçları arasında küçük bir kilisenin kalıntılarına rastlayacaksınız. Patika sadece yaya yollarından oluşur ve mavinin ve yeşilin bir araya geldiği, çam ağaçları eşliğinde doğanın eşsiz güzelliğini cömertçe sunan bir rota sunar.

Cumalı – Karataş Bölgesi – Değirmen Koyu

Cumalı köyünden başlayın ve traktör yolu boyunca batıya Karataş bölgesine doğru ilerleyin. Karataş bölgesine ulaştığınızda (üçlü çatallıktan), Yazi köyü kavşağına ulaşmak için sola dönün. Yazı köyü kavşağında sağa dönün ve yolunuza devam edin. Dere yolu boyunca eski su değirmenleri bulunur ve sahile ulaşırsınız.

Sındı Köyü – Zeytincik – Kumyer – Palamutbükü Koyu

Sındı Köyü’nden başlayarak Zeytincik Mahallesi yönündeki asfalt yolu takip edin. Zeytincik’i geride bıraktıktan sonra güneye doğru tarla yolu üzerinde ilerleyin. 5 dakika sonra tarla yolu dar bir patikaya dönüşecektir. Bir tepenin yamacında başlayan hafif bir tırmanış başlar. Tırmanışın sona erdiği ve inişin başladığı zirvede, Vaka, Cumalı ve Vazı köylerini, ayrıca Akdeniz ve Ege Denizi’ni aynı anda görebilirsiniz. Batıda, zirvenin yaylalık alana ulaştığı noktaya yakın, Vaka’nın Kumyer Mahallesi’ne ulaşmadan önce, 2 adet yel değirmeni kalıntısına rastlayacaksınız. Kumyer’den güneye devam eden asfalt yol boyunca ilerlediğinizde Palamutbükü Koyu’na ulaşacaksınız.

Emecik – Sarı Liman – Apollon Tapınağı

Emecik köyünden güneydoğuya doğru yola çıkın ve asfalt yola ulaşın. Asfalt yoldan ayrılın ve Sarı Liman’a ulaşmak için güneye doğru devam edin. Sarı Liman’a vardıktan sonra sağa dönün (batıya) ve yolunuza devam edin. Aynı yolda ilerleyin, asfalt yolu geçin ve Apollon Tapınağı’na ulaşın.

Yazı Köyü – Belen Mahallesi – Marin – Büyükçeğiz Koyu – Marin Palamutbükü – Yazı Köyü

Knidos-Asfalt yoldan Belen Mahallesi yönüne sapın. Belen Mahallesinden geçerek aynı yolda devam edin. Belen’den yaklaşık 2 km sonra, köy mezarlığına ulaşmadan hemen önce, sağa doğru traktör yoluna sapın. Mezarlık içinde, bir kilisenin ve bir caminin kalıntılarını bulacaksınız. Üçlü kavşak, Marin yolunun ve Palamutbükü Koyu’na giden yolun kesiştiği noktadır. Bu noktadan, yolun Palamutbükü’ne doğru akan akarsuya (dağa doğru) olan kısmını takip ederek Palamutbükü’ne ulaşabilirsiniz.

Kızlan – Reşadiye – Güznedüzü / Körmen

Datça merkezine 8 km uzaklıktaki Kızlan köyünden başlayın. Köye ulaşmak için Kızlan minibüslerini kullanabilirsiniz. Minibüslerin kalkış ve dönüş saatlerinin mevsime göre değişebileceğini göz önünde bulundurarak minibüs saatlerini kontrol etmek tavsiye edilir. Başka bir seçenek ise Karaincir ve Aktur tatil bölgelerine minibüslerle gitmek, Kızlan köyü kavşağına ulaşmak ve köye 2 km yürümektir.

KARİA YOLU

Türkiye’nin en uzun mesafeli yürüyüs rotası.

“NATGEO 2021 – Dünyanın En İyi 6 Macera Rotasından Biri.”

Karia Yolu’nun 850 kilometrelik rotası, Bozburun ve Datça yarımadası, Gökova Körfezi, İç Karya ve Muğla bölgesindeki ek bir bölümden oluşur. Datça, Ege Denizi’nin Akdeniz’e aktığı Deveboynu Burnu’nda sona eren dar bir yarımadadır. Erken 20. yüzyıldan bu yana, Sultan Mehmed Reşad’ın tahta çıkışını onurlandırmak amacıyla Reşadiye Yarımadası olarak da adlandırılmaktadır. Datça’daki ana yerleşim dışında, bu dağlık yarımada üzerinde önemli yerleşim birimleri yoktur. Yarımada büyük ölçüde koruma altındadır ve çalılık, ormanlık ve kayalık manzaralarında birçok dağ keçisi ve endemik bitki türü barındırır.

Bu etkileyici yarımada, pek çok bakir koy ve plajla birlikte keşfedilmektedir ve geleneksel olarak bugüne kadar genellikle tekneyle gezilir. Karia Yolu’nun rotası Eski-Datça’da başlar, güneye ve batıya doğru devam eder, sarp burunları ve koyları aşar, antik Knidos şehrine ulaşır ve yarımadanın sonundaki Deveboynu Feneri’nde son bulur. Buradan, 72 Yunan adasından bazıları rahatlıkla görülebilir. Bu noktadan itibaren rota doğuya döner, neredeyse yerleşilmemiş olan Datça Yarımadası’nın kuzey kenarını takip eder ve en dar nokta olan Balıkaşıran’a kadar devam eder.

KARİA YOLU’NUN TARİHİ

Karia Yolu’nun oluşturulması fikri, 2009’dan itibaren Yunus Özdemir, Altay Özcan, Volkan Demir ve Dean Livesley tarafından yapılan 4 kış süren keşif gezilerine dayanmaktadır. Bu keşif gezilerinin amacı, tarihi Karya bölgelerinin etrafında bir uzun mesafe yürüyüş rotası oluşturmaktı. İlk keşif gezilerinden sonra, tarihi yollar, köy yolları, yükseklik yolları ve orman yollarından oluşan bir rota belirlendi.

Muğla Ticaret ve Sanayi Odası’nın liderliğinde Karia Yolu projesi başlatıldı. 2012’de Güney Ege Kalkınma Ajansı’nın da ek finansal destek sağlamasıyla başladı. Karia Yolu, Şubat 2013’te resmi olarak açıldı.

DATÇA’DA YETİŞEN BİTKİLER

Datça’nın zengin bitki çeşitliliği antik çağlardan beri bilinmektedir. Knidos’un tıbbi anlamdaki önemi, açık bir çeşitlilikle vurgulanmaktadır. İklimsel özellikler, bu botanik çeşitlilikte önemli bir rol oynamaktadır. Datça’nın florasından bahsederken, ilk olarak badem ağacı akla gelir, baharın erken çiçeklenme döneminde ya da onu takip eden bademlerin şeklinde. Datça’daki badem ağacı, her iki durumda da kendine sağlam bir yer edinmiştir.

KUM ZAMBAĞI

Datça’da, kum zambağının en sık bulunan yerlerinden biri Gebekum bölgesidir. Gebekum, Datça’ya yaklaşık 10 km uzaklıkta bulunur ve 6 km’ye kadar uzanan kum plajlarından oluşur. Koruma altındaki bir kumul alanı da bulunur ve kum zambakları genellikle bu alanın yakınında bulunur. Sıcak kumdan mucize gibi yükselen bu bitkiler, tuz ve kuraklığa dayanıklıdır ve inanılmaz güzeldirler. Kum zambakları, Nergisgiller familyasına aittir ve soğan benzeri bitkilerdir. Çiçeklenme dönemi Ağustos ile Ekim arasında olduğu belirtilmektedir. Kum zambakları, nesli tükenme tehlikesi altındaki tehlike altındaki türlerdir ve biyolojik çeşitlilik açısından büyük öneme sahiptirler. Onların taşınması, tohumlarının toplanması ve yurtdışına ihracatı yasaktır.

Narpız:

Hoş bir kokusu olan ve sağlığı teşvik edici olarak kabul edilen bir bitki olan narpız çayı olarak tüketilir.

Ada Çayı:

Türkiye’de ve birçok yerde doğal olarak yetişen bir bitki türüdür. Datça’da, tüm kafelerde kekik çayı içebilirsiniz. Yerel olarak bilinen tüylü çeşidine “Yüzük çayı” denir

Altın Otu:

Kurutulmuş çiçekleri koyu kahverengi ila koyu kızılağırdır. Böbrek sorunları, kum sorunları ve jinekolojik şikayetler için bir çare olarak kullanılır.

Datça Palmiyesi:

Datça’ya endemik olan Datça palmiyesi, bölgenin endemik bitki türlerinden biridir. Hurma ailesine ait olan bu ağaç, dünyadaki en eski bitki türlerinden biridir ve hurma ağacına benzer.

Bergamot Nanesi:

Tanınmış nane bitkisinin küçük yapraklı bir versiyonu. Doğada kendiliğinden yetişir. Kokusu ve tadı bakımından nane ile oldukça benzer.

Kekik:

Yararlı doğal otlardan biri olan kekik, yarımada üzerinde birçok çeşitte bulunur. Kekik türüne göre farklı tatlar ve kokular sunar.

Pelin Otu:

Kekik gibi ancak kuruduktan sonra sertleşen bir bitki. Bu bitki, çay olarak kullanıldığında mide dostu özelliklere sahiptir.

Kantaron Otu:

Çorbalar, kompostolar ve içecekler gibi yemeklere lezzet ve koku katmak için kullanılır.

Zeytinler:

Datça, antik çağlardan beri zeytin yetiştiriyor. Zeytinler insanlık için her zaman büyük önem taşımıştır, hatta kutsal metinlerde sık sık zeytinlerden bahsedilir.

DATÇA’NIN LEZZETLERİ

Datça’da Eşsiz ve Lezzetli Ev Yemekleri Bulunmaktadır

GARAVİLLE (SALYANGOZ)

Garaville hazırlığı, yılın ilk yağmuruyla ortaya çıkan salyangozlarla yapılan bir yöresel yemektir. Datça sakinlerinin favorisi olan bu yemek, et yemeğine benzer şekilde salyangoz kabuğuyla birlikte pişirilir. Turistlerden de büyük ilgi gören bu yemek, Datça restoranlarında en çok tüketilen yiyeceklerden biridir ve yumuşayana kadar pişirilir.

KABAK ÇİÇEĞİ DOLMASI

Datça’da dolmalık kabak çiçekleri vazgeçilmez bir yemektir ve bölgenin en sık hazırlanan özel yemeklerinden biridir. Çiçekler taze açıldıklarında sabah erken saatlerde hasat edilir ve daha kolay temizlenmeleri nedeniyle dolmalık yemekler için mükemmeldirler. Datça’nın aromatik zeytinyağı ile hazırlanan bu yemek, unutulmaz bir lezzet deneyimi vadediyor.

DALLAMPA (PAPATYA DOLMASI)

Datça’da büyük papatyalar “Dallampa” olarak adlandırılır. Dallampa yemeği bu yemyeşil papatya saplarının henüz olgunlaşmamış kısımlarından yapılır. Taze toplanan otlar suyla kaynatılır ve ardından kavrulmuş un, domates salçası ve sarımsak eklenerek tatlandırılır. Eklenen suyla birlikte iyice pişirildikten sonra yemek servise hazırdır.

LABADA SARMASI

Datça’da bol miktarda bulunan labada bitkisiyle yapılan Labada Dolması genellikle ıspanak gibi dolma olarak hazırlanır. Dolgunun içi hazırlanır, labada yapraklarıyla sarılır ve zeytinyağında pişirilir. Hem keyifli bir yemek hem de sağlık için yoğurtla tüketebileceğiniz hafif bir yemektir.

BADEMLİ PİLAV

Datça’da, bademlerin tatlılarda ve ana yemeklerde kullanımı son derece önemlidir. En bilinen yemeklerden biri bademli pilavdır ve bu pilav için hatta ayrı bir festival düzenlenmektedir. Pilavdan sonra tatlı isteğiniz olursa, badem-ıhlamur tatlısını öneririz.

KENGER

Datça gibi bir yerde otlardan bahsetmemek neredeyse imkansızdır. Ocak ayında tomurcuklanmaya başlayan Kenger, farklı bölgelerde farklı adlarla bilinir. “Konger” olarak da adlandırılan Kenger, iç kısmındaki kemikli kısmı temizlendikten sonra fasulye, nohut veya isteğe bağlı olarak hazırlanır. Bu otu mutlaka denemenizi öneririm, çünkü Datça pazarlarında sıkça bulunur.

KEFAL DOLMASI

Datça, masmavi denizlerinden gelen balıklarla hazırlanan dolma yemekleriyle ünlüdür. Kefal balığı iyice temizlendikten sonra domates, soğan ve biber gibi sebzelerle doldurulur ve ardından fırınlanır. Balık çeşitli baharatlarla tatlandırılır ve sonuç çok doyurucu bir lezzet ortaya çıkar.

TİLKİŞEN KAVURMASI

Tilki otunun temizlenip, çeşitli baharatlarla yağda kavrulması yapılan yemek, Datça ’lıların sofralarının vazgeçilmezlerinden. Siz de yemek konusunda yeşili sevenlerdenseniz, tam size göre.

TURPUCU SALATASI

Bu salata, Datça’nın güzel bahçelerinden gelen taze turplar kullanılarak hazırlanır. Turp yaprakları ayrı olarak haşlandıktan sonra, salata zeytinyağı ve limon ilave edilerek yapılır. Bu, Datça sofralarındaki vazgeçilmez bir başlangıç yemeği haline getirir.

MÜDÜRMÜK ÇORBASI

“Mercimek”e benzer bir görünüme sahip olan “Mürdümük” çorbası, Muğla bölgesinde büyük popülerlik kazanmıştır ve Datça’da da yaygın olarak tüketilmektedir. Mürdümük, çeşitli sebzelerle karıştırılarak hazırlanır ve son olarak baharatlanarak yazın ve kışın keyifle tüketilebilen lezzetli bir çorba haline getirilir.

SUSAM TATLISI

Datça ’ nın önemli bir tatlısı. Hazırlanışı, susam tohumlarının kuru bir tavada kavrulması ve ardından unla öğütülmesiyle gerçekleştirilir. Kavrulmuş susam tekrar kavrulur ve şurup eklenerek tatlı tamamlanır.

DAMAT TATLISI

Bu, el yapımı yufka hamurunun ince açılıp ardından sarılmasıyla yapılan bir tatlıdır – temelde bir tür baklavadır. Bu tatlı, bölgede en popüler olanlardan biridir ve bol miktarda bademle doldurulur.

DATÇA‘NIN 3 B’Sİ

Datça, ününü üç “B” ile taşır: Bal, Badem ve Balık. Kuzeyde Ege Denizi ve güneyde Akdeniz arasında uzanan Datça Yarımadası’nın bakir ve vahşi doğası, büyük ölçüde coğrafi zorluklara borçludur.

Datça bademleri, Türkiye’deki en kaliteli bademler olarak kabul edilir. Nurlu, Ak, Kababag, Dedebag, Sıra ve Diş gibi çeşitli türler bulunmaktadır. Nurlu çeşidi, kalitesi en yüksek olanı olarak kabul edilirken, Diş bademi ise ince kabuğuyla özellikle kolay tüketilebilir olarak bilinir. Badem kabukları dışında “çağla” olarak adlandırılır ve taze yeşil olduklarında bulunurlar. Latince isimleri Prunus Amygdalus ve Prunus dulcis’tir. Bir çeşidi tatlı, diğeri ise acı ve fosfor, çinko, bakır, kalsiyum, demir ve özel yağlar içerir. Yüksek besin değerleri nedeniyle bademler çeşitli farmasötik uygulamalarda kullanılır. Datça bademleri şu anda dünya çapında en iyileri olarak kabul edilmekte olup, Amerikan bademleri ikinci sıradadır.

Hasat genellikle Şubat ve Nisan ayları arasında gerçekleşir. İç bademler, Mayıs-Haziran aylarında olgun bademlerin kabuklarından çıkarılmasıyla elde edilir ve yaz aylarında, dış kabuklar ağaçlarda açıldıktan sonra güneşte kurutulur veya kırılarak satılır. Datça’daki yerliler genellikle bir veya iki bademi kuru incirin içine koyup fırında pişirirler. Buna “Bademli İncir” denir. Ayrıca, bademler bal ile karıştırılarak cam kavanozlarda satılır.

Datça’daki balıkların bölgenin en lezzetli olanlarına sahip olduğuna inanıyoruz. Datça’daki balıkçılık endüstrisi gelişmiş ve yerel nüfusun bir kısmı için bir geçim kaynağı haline gelmiştir.

DATÇA’YLA İlgili SÖZLER

Tarih ve Doğa Cenneti Datça.
Akdeni̇z ile Ege Deni̇zi’nin Buluştuğu Cennet.
Tanrı Çok Sevdiği̇ Kullarını Uzun Ömürlü Olsun Di̇ye Kni̇dos’a (Datça) Gönderi̇r. “Strabon”
Deni̇zi Temiz, Doğası Zengin, İnsanı Konuksever.
Datça Koylarında Yeşi̇l, Mavi̇ Bi̇r de Si̇z Varsiniz.
Dünya Şiirinin Büyük Ustasi Can Yücel “Datça ’ ya Eki̇ldi̇”.
Bi̇li̇̇m, Sanat ve Felsefeni̇̇n Ana Yurdu “Knidos ”.
Gerçek Femokrasi̇ Kni̇dos ’tadır. Ari̇stotales.
Sevincin Kıyısı “Datça ”.
Datça, Doğanın Taptığı Yerlerden Biridir.
Datça, Zamana Direnişin ve Huzurun Adıdır.
Datça’nın Huzurunu Bulan, Zamanın Durduğunu Hisseder.
Datça, Ege’nin Sakin ve Masmavi Bir Yansımasıdır.
Datça’nın Güzellikleri, Sadece Gözlerle Değil, Kalplerle de Keşfedilir.
Datça, Tarih ve Doğanın Kucaklaştığı Bir Cennettir.
Datça’nın Taş Sokaklarında Yürüdüğünüzde, Geçmişle İç İçe Geçersiniz.
Datça,Sessizliğin, Huzurun ve Güzelliğin Adıdır.
Datça’nın Sularında Kaybolmak, Kendini Bulmaktır.
Datça, Yaşamak İçin Değil, Yaşlanmak İçin İdeal Bir Yerdir.